پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی ورودی سال های ۱۳۷۴ لغایت ۱۳۸۲ دانشگاه علوم پزشکی کرمان

زمینه و هدف : با ارزیابی نمرات دانشجویان و نمره امتحانات جامع کشوری می ­ توان به­طور غیرمستقیم وضعیت سیستم آموزشی دانشکده پزشکی و گروه­های آموزشی را ارزیابی نمود. در این مطالعه نحوه آموزش و میزان و نوع همبستگی درونی نمرات دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان به تفکیک مقطع تحصیلی با در نظر گرفتن جنس و سن ورود به دانشگاه بررسی گردید. روش­کار : با مطالعه هم­گروهی تاریخی، نمرات درسی و سایر اطلاعات دانشجویان پزشکی ورودی سال­های 1374 لغایت 1382 از آموزش کل گرفته شد و ده شاخص پیشرفت تحصیلی برای هر دانشجو تعریف شد. از روش­های مدل رگرسیون خطی و آلفا-کرونباخ جهت بررسی میزان همبستگی درونی نمرات و از آنالیز فاکتوریال و نمودار دندروم برای بررسی میزان همخوانی شاخص­های پیشرفت تحصیلی دانشجویان استفاده شد . یافته­ها : در تمامی دوره­ها به جز امتحانات جامع کشوری، دختران موفق­تر بودند. هر چند که همبستگی درونی نمرات آقایان، بیش از خانم­ها بود، نمرات دانشجویان پسر در دروس تخصصی علوم پایه به نمره علوم پایه ایشان بیشتر مرتبط بود. همچنین همبستگی درونی نمرات آقایان به­خصوص در دروس بالینی بیش از خانم­ها بود. با افزایش سن ورود به دانشگاه، موفقیت تحصیلی دانشجویان کم می­شود. همچنین نمرات دانشجویان در دروس مختلف همخوانی کمی با امتحانات جامع کشوری دارد. همخوانی درونی نمرات دوره کارآموزی و کارورزی، پایین­تر از سایر مقاطع مشاهده شد. نتیجه­گیری : همخوانی نمرات درسی در مقاطع بالینی پایین­تر بود که ممکن است به­دلیل کم اعتبارتر بودن نمرات این مقاطع باشد. برخلاف بالاتر بودن شاخص­های موفقیت تحصیلی دختران، به ­ نظر می­رسد در اکثر شاخص­ها، ثبات نمرات دانشجویان پسر بیشتر باشد.